Tardigrad: Doğanın En Dayanıklı Böceği

İster kaynatın,ister dondurun. Tardigrad gene ayaklanıp, yürüyecektir. Ama isterse yaşam mekanizmasını yıllar boyu sürecek bir süre için de durdurabilir.

Minik, tardigrad (büyüklüğü bir toplu iğne başından fazla değildir.) doğanın en dayanıklı yaratıklarından biri olduğunu kanıtlamıştır. Laboratuvar deneylerinde -272°C’da helyum içine atılmış; -192°C’da 20 ay süreyle bırakılmış ve 92°C eter, alkol diğer zararlı kimyasal maddeler içine atılarak haftalarca pişirilmiş olan tardigrad, normal ısıya döndürülüp, su verildiğinde, hiç bir şey olmamış gibi salınarak yürüyüp gidebiliyor. Bu böceklerin bazıları kuru ve tozlu müzelerden tam, tam 120 yıl sonra tekrar hayata döndürülmüştür.

Tardigradlar çamurun içine yerleşebiliyor, deniz kıyısında kumlar üzerine ya da yosunların ve likenlerin etrafını çevreleyen ince su tabakasının nemli ortamında yaşayabiliyorlar. Bazı türleri tamamen suda yaşıyor. Zoolojik olarak böcekler arasında bir yerde değerlendiriliyorlar. Solucan gibi kıvrılarak ya da 4 adet kıllı bacakları üzerinde hareket ediyorlar. Tek bir gram kuru yosundan tam 22.000 tane tardigrad çıkabiliyor.

Beslenme yöntemleri çok basit. Ağzının bir parçasını oluşturan delici organını bitki hücrelerinin göbeğine daldırarak içindekileri çıkarıyor.

Üremeleri de bir hayli karışıktır. İki tardigradın çiftleşmesini gören yoktur. Ancak bilinen 400 kadar tardigrad türünün yumurtalarının dişinin vücudunda iken döllendiğine kuşku yoktur. Yumurtadan çıkan tardigradlar büyüklüğü 50 mikrondur (0,05 milimetre).

Tardigradlar kaynama ve donma noktalarında da yaşamlarını sürdürebiliyorlar. Bu minik yaratıkların beyni, iki gözü sindirim sistemleri var. Ancak kalp ve akciğerleri yok. Kuru ortamlarda büzülerek dokularındaki suyun buharlaşmasını sağlıyor. Bu sırada oksijen tüketimi hemen hemen duruyor. Kurumuş tardigradlar rüzgarla başka yerlere taşınıyor ve gittikleri bu yeni bölgelerde elverişli ortam bulununca (ıslak yosunlar ya da nemli yerler) tekrar yaşama dönebiliyorlar.